این کتاب حاوی متن کوتاه‌شدهٔ رمان کلبه عمو تام نوشتهٔ هریت بیچر استو و ترجمهٔ محسن سلیمانی است. نشر افق این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این رمان امریکایی در مخالفت با قانون بردگی نوشته شده است.

درباره کتاب کلبه عمو تام

فصل اول کتاب کلبه عمو تام در سال ۱۸۵۱ با الهام از ماجرای بردهٔ سیاه‌پوست و مؤمنی که زیر شکنجه بود، نوشته شد. این رمان امریکایی در سال ۱۸۵۲ منتشر شد و در عرض ۹ ماه، ۱۵۰ هزار نسخه از آن فروخته شد. نویسندهٔ این رمان، هریت بیچر استو، در سال ۱۸۵۳ کتابی تحت‌عنوان «راهنمای کلبهٔ عموتام» را منتشر کرد که در آن کوشید تا ثابت کند وقایع رمان یادشده، واقعی بوده‌اند. لئو تولستوی وقتی این رمان را خواند آن را یکی از بزرگ‌ترین فرآورده‌های ذهن بشر خواند. علت شهرت این رمان را محتوای انسانی، احساس برانگیز و داستان‌گویی موفق آن دانسته‌اند.

گفته می‌شود که رمان کلبه عمو تام تأثیر زیادی بر جنگ داخلی آمریکا، موضوع آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار و برده‌داری در آمریکا گذاشت. این کتاب پرفروش‌ترین کتاب داستان در قرن نوزدهم و دومین کتاب پرفروش پس از انجیل (با کمک قانون لغو برده‌داری) بود. کلبه عموتام ابتدا به‌صورت پاورقی در یکی از روزنامه‌ها چاپ شد و وقتی به‌صورت کتاب چاپ شد، نه‌تنها در آمریکا بلکه در تمام کشورهای جهان نیز میلیون‌ها نسخه از آن به فروش رفت و تا سال‌ها نمایش‌هایی بر اساس آن بر صحنهٔ تئاترهای جهان اجرا شد. در گرماگرم جنگ داخلی آمریکا بود که آبراهام لینکلن، رئیس جمهور وقت آمریکا، در ملاقاتی به نویسندهٔ این رمان گفت که پس شما همان خانم کوچکی هستید که باعث جنگی بزرگ (جنگ داخلی آمریکا) شده است. به‌دلیل اینکه جنگ داخلی ۹ سال پس از انتشار کتاب آغاز شد، عده‌ای انتشار این رمان را جنجالی‌ترین حادثه در تاریخ رمان‌نویسی دانسته‌اند.

خواندن کتاب کلبه عمو تام را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی کلاسیک امریکا و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب کلبه عمو تام

«عصر یک روز سرد فوریه، دو مرد نجیب‌زاده، در سالن پذیرایی مجلل خانه‌ای در شهر پ در کنتاکی، تنها کنار هم نشسته بودند. مستخدمی در آن‌جا نبود. صندلی‌های دو مرد خیلی به هم نزدیک بود و ظاهراً درباره‌ی موضوع مهمی صحبت می‌کردند. یکی از مردان، کوتاه قد و تنومند بود و بیش از حد به سر و وضع خود رسیده بود: جلیقه‌ای پر زرق و برق و رنگ وارنگ به تن داشت و دستمال گردن آبی با خال‌های زرد به گردنش بسته بود.»